"Odpowiednie połączenie ginu i wermutu jest świetne i pełne chwały.

To jedno najszczęśliwszych małżeństw na ziemi,

i jedno z najkrótszych istnień." 

Bernard de Voto

​

​

​

Gin początkowo wymyślony był w na uniwersytecie w Holandii jako lekarstwo. Jego Twórca,  dr  Franciscus de la Boë, szukał leku moczopędnego i zapobiegającego kamicy nerkowej.  Po koniec XVII wieku Gin trafił do Wielkiej Brytanii gdzie rozpowszechnili go żołnierze angielscy, wracający z niderlandzkiej wojny 80-letniej. Pili tam przydziałowy "genever", który podnosił morale - nazywali go "dutch courage" (holenderska odwaga) - co potem stało się w angielszczyźnie określeniem odwagi pijackiej.

​

Nie ma chyba nikogo, kto nie znałby dwóch najważniejszych drinków z giniem w roli głównej: Gin & Tonic oraz Dry Martini.

Pierwszy został wymyślony przez oficerów brytyjskich w koloniach. Aby uchronić się przed malarią przenoszoną przez komary, łykali chininę. Gorzkie lekarstwo smakowało zdecydowanie lepiej w postaci drinka. Mimo wszystko, ów żołnierski drink musiał być dużo bardziej gorzki niż dzisiejszy - obecnie tonik zawiera już tylko śladowe ilości chininy. 

 

Gin to zdecydowanie coś więcej niż wódka na ekstrakcie z jałowca. Do produkcji wysokiej klasy ginu używa się czystego alkoholu zbożowego lub trzcinowego, do którego następnie dodaje się składniki ziołowe (tzw. botanicals) i rozcieńcza do wymaganej mocy. Dokładna lista komponentów ginu jest  ściśle strzeżoną tajemnicą producenta. Wiadomo jednak, iż zazwyczaj do produkcji ginu dodaje się – oprócz jałowca – lukrecję, arcydzięgiel, anyż, kolendrę, kminek, skórki z cytryn, limonek lub pomarańczy, kłącza irysa i tataraku, a nawet gorzkie migdały.

​

Słowo Vermouth pochodzi z Niemiec, co oznacza piołun. Opisuje się jako wino aromatyzowane, którego kolory wahają się od złamanego białego, słomkowego, do intensywnego żółtego, a jego smak oscyluje od słodkiego do prawie wytrawnego i kwaśnego.

​

Początki Vermutu sięgają starożytnej Grecji, wydaje się, że jego twórcą był Hipokrates, który macerował wino piołunem i innymi przyprawami, uzyskując trunek, znany wówczas jako „Hipokrates”. Z biegiem lat dodawano inne składniki, takie jak migdały, cynamon i miód. Farmaceutyki aromatyzowały nawet wina, mieląc zioła i rośliny, a następnie dodawały je do napitku. Sztuka dodawania smaku winom była domeną mnichów, lekarzy i alchemików.

​

Wermut produkowany jest z białego wina. Wermut czerwony osiąga się przez dodanie karmelu. W procesie produkcji stosuje się różne zioła, które odpowiedni dodawane są w zależności od typu wermutu. Zawartość alkoholu waha się między 16 a 19 procent. Wermut jest podstawowym składnikiem wielu koktajli, takich jak Negroni, Buñueloni, Americano, Campari 2000, Manhattan, Rob Roy lub Dry Martini. 

​

Wermut produkowany jest przez wiele marek: włoskie Gancia (od 1850), Ballor (od 1856), Cinzano (od 1860), Martini (od 1863); francuskie Noilly Prat (od 1843), czy hiszpańskie Yzaguirre (od 1884).

Drugi popularny drink to Dry Martini. Początki Dry Martini nie są do końca jasne. Według jednej teorii pito go już w XIX w., nazywał się Martinez cocktail i był mieszanką ginu typu Old Tom i słodkiego wermutu.

​

Natomiast James Bond zawsze pił martini z wódką, wstrząśnięte, nie mieszane. 

​

Pamiętaj żeby zawsze podawać jedzenie gdy serwujesz alkoholowe koktajle. Idealne nadają się do tego tapasy.  Jedzenie nie tylko jest świetnym towarzyszem dla alkoholu, ale także odgrywa podstawową rolę w jego wchłanianiu.

​